Vaak wandel ik door Rotterdam en maak ik foto’s. Regelmatig deel ik mijn foto’s (met een toelichting) op de sociale media (Twitter, Instagram en Wordpress) onder de titel ‘Ook dit is Rotterdam’.
Soms verschijnen mijn foto’s op DeHavenloods.nl of in de gedrukte krant.
De ‘happy feet’ van kunstenaar Ben Zeegers zijn te vinden op de Binnenrotte/Hoogstraat in het centrum van Rotterdam en vragen alle aandacht, gezien hun omvang niet zo vreemd…
De kunstenaar gaf dit kunstwerk overigens de naam: ‘Iedereen is dood behalve wij’
Deze keer alleen wat recente foto’s van de ‘Happy Feet’ in het centrum van Rotterdam. De eerdere ‘Happy Feet’, met meer info, verscheen in deze rubriek op 13 september 2020.
Klik hier voor de eerste ‘Happy Feet’ met wat meer achtergrond informatie.
Wandelend vanuit het stadscentrum naar het Noordplein liep ik afgelopen week ook langs de kop van de Crooswijksesingel en de Crooswijksekade. Nu had ik eindelijk eens wat meer tijd om het beeld ‘Waterstand’ van Buro MA.AN wat beter te bekijken.
Het is een beeld van een goed geklede man die met opgerolde broekspijpen in het water van de Crooswijksesingel staat en naar een stenen trap en een waterinlaat kijkt. Hij let daarbij goed op de waterstanden in deze singel, las ik in de toelichting op de website van BKOR.
De Rotterdamse singels hebben (meestal) een prachtige groene uitstraling en zijn vaak een oase in de wijk, maar zij vormen ook een onderdeel van een groter plan. Dit singelplan zorgt ook voor de opvang van het hemelwater in onze versteende stad.
Containeroverslag en containertransport is essentieel voor de Rotterdamse haven. De verschillende vervoersmodaliteiten (vervoer over de weg, rail en water) voor het containertransport zie je dagelijks in de regio Rotterdam.
Zo varen containerschepen af en aan door het Rotterdamse havengebied.
Een (langdurige) blokkade van het Suez-kanaal zal ernstige gevolgen voor de containeroverslag en het transport binnen Nederland en naar het Europese achterland.
Op afstand lijken de tuien van de Erasmusbrug op de snaren van een harp. In werkelijkheid hangt het 284 meter lange brugdek aan 32 dikke omhulde staalkabels. Aan de zuidzijde zijn nog eens 8 tuien aangebracht voor het evenwicht.
De bijnaam van de Erasmusbrug is De Zwaan. Vanwege de tuien is de tweede bijnaam van deze brug De Harp.
De Erasmusbrug verbindt op 4 september van dit jaar al een kwart eeuw Rotterdam-Noord met Rotterdam-Zuid en andersom.
Aan de Plaszoom staan twee oude windmolens bij de Kralingse Plas. De molen op deze foto is De Lelie, een stellingmolen uit 1740. De andere molen is De Ster uit 1886. Het worden wel snuifmolens genoemd omdat er specerijen worden gemalen.
Een motortankschip vaart vanaf de Erasmusbrug richting Willemsbrug. Rechts het Noordereiland en buiten beeld de vaarweg naar de beweegbare Koninginnebrug en de Koningshavenbrug.
Het monumentale stedelijke kroonjuweel de Maastunnel is vandaag al 79 jaar in gebruik!
Op 14 februari 1942 werden de deuren van de Maastunnel opengezet. Drie jochies renden als eerste door de tunnel. Tot ergernis van de Duitse bezetter was hiermee zonder officiële opening de eerste tunnel van Nederland in gebruik genomen.
Zeilschip De Eendracht nu eens van bovenaf gezien. Dit grote zeilschip is een driemastschoener en is meestal te bewonderen aan de Holland Amerikakade (Wilhelminapier) in Rotterdam.
De Stichting Zeilschip Eendracht exploiteert dit zeilschip voor zeiltochten, meer info op eendracht.nl.
Vrijdagmiddag wandelde ik vanaf het voormalige DWL terrein in Kralingen langs de rivier naar de Erasmusbrug. Daarna ben ik via de zuidoever naar de Maasbruggen gelopen.
Vanaf de oostzijde van de Willemsbrug zag ik dit beeld in het westen. Dreigende wolken, opklaringen en de zon liet zich nog net voor zijn ondergang gelden.
Door de zon geeft deze foto een imposant beeld van mijn uitzicht op dat moment. Wat ik zelf met het blote oog waarnam was veel grauwer. Opmerkelijk hoe de cameralens het licht overbrengt.
De Koningshavenbrug in Rotterdam is meer bekend als De Hef. Deze oeververbinding voor het spoor was van eind 19e eeuw tot 1927 een draaibrug. De doorgang voor het toenemende scheepvaartverkeer werd te nauw. Daarom werd destijds besloten een hefbrug te bouwen. De Hef was als bijnaam al snel ingeburgerd.
Sinds de opening van de Willemsspoortunnel in 1993 wordt De Hef niet meer gebruikt. Het is nu een Rijksmonument in beheer bij de gemeente Rotterdam.
Op het Churchillplein staat sinds 2010 het kunstwerk ‘Cascade’ van beeldhouwer Joep van Lieshout. Aanvankelijk stond het beeld aan de oostzijde van dit plein. Nu staat het sculptuur tegenover de oorspronkelijke locatie aan westkant van het grote verkeersplein.
De ‘Cascade’ is een toren van ruim acht meter, bestaande uit olievaten verbonden door menselijke figuren. Het geheel stelt een stroperige oliemassa voor die uit de vaten druipt. De bijnaam ‘druiper’ is daarom niet zo vreemd.
Opmerkelijk is dat Van Lieshout zich liet inspireren door de Pestsäule in Wenen, een herdenkingsmonument voor het einde van de pestepidemie in 1693.
De Wilhelminapier heb ik al zo vaak gefotografeerd, maar dit stukje Rotterdam blijft boeien. Dit keer weer eens een foto vanaf de Parkkade, met op de voorgrond een vaartuig van de Rotterdamse Watertaxi.
Nog net rechts op de foto de Woontoren Montevideo met een hoogte van 139,5 meter. Dit gebouw werd 15 jaar geleden, op 19 december 2005, geopend als hoogste woontoren van Nederland. In 2010 ingehaald door Woontoren New Orleans met een hoogte van 158 meter.
Het World Port Center (124 meter hoog), de thuisbasis van het Havenbedrijf Rotterdam en de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond, werd echter al in 2001 geopend. In dit gebouw is ook de gemeenschappelijke meldkamer (112) gevestigd.
De Maastunnel is gerenoveerd en gerestaureerd. Nou ja, nog niet helemaal. Nog niet alle roltrappen zijn klaar.
Via de roltrappen in de Entreegebouwen van de Maastunnel kom je in de fiets- of looptunnel. Het zijn de oudst werkende roltrappen in Nederland. Met een lengte van 43 meter gaan deze acht roltrappen vrij steil 17 meter de diepte in. Of omhoog natuurlijk.
Van de korte blik ‘onder’ de roltrappen was men diep onder de indruk.
Als gids van de Maastunnel mocht ik jarenlang kleine groepjes belangstellenden meenemen naar de grote ventilatoren om vervolgens af te dalen in de krochten van dit rijksmonument. De machinekamer van de roltrappen werd daarbij niet overgeslagen. Van de korte blik ‘onder’ de roltrappen was men diep onder de indruk. Niet alleen van de constructie, maar zij hadden daarvoor geen idee wat er bij komt kijken om die oude trappen draaiende te houden. En dat al sinds 1942!
Dat deze indrukwekkende roltrappen speciaal ontworpen zijn om massa’s mensen met hun fiets te vervoeren was ook vaak nieuw voor de deelnemers aan de rondleidingen. Het hout op de treden is daarvoor kenmerkend. Het hout maakt de treden stroef.
Dagelijks maakten zo’n 50.000 fietsers en voetgangers gebruik van de Maastunnel.
In de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw was het een enorme drukte op die beroemde roltrappen. Dagelijks maakten zo’n 50.000 fietsers en voetgangers gebruik van de Maastunnel. Vandaag de dag stappen nog altijd zo’n 7000 mensen iedere (werk)dag op die steile roltrappen. Een klein deel pakt tegenwoordig de lift.
Nog nooit door de Maastunnel gelopen of gefietst? Het Entreegebouw op Zuid vind je op het Charloisse Hoofd. Op de noordelijke Maasoever moet je daarvoor naar de Parkkade.
N.B. De gemeente Rotterdam heeft eerder dit jaar besloten met de Maastunnelrondleidingen te stoppen.
Zo maar een straatje in de Rotterdamse wijk Blijdorp
Blijdorp
‘Blijdorp’ is bij de meeste mensen in Nederland bekend als dierentuin. Logisch, want een van de bekendste attracties in Rotterdam is Diergaarde Blijdorp.
Blijdorp was echter eind jaren dertig van de vorige eeuw een nieuwe Rotterdamse woonwijk in de Blijdorpse polder. De Diergaarde is naar zijn nieuw locatie vernoemd.
Bovenstaande foto: Zo maar een straatje in Blijdorp, gezien vanaf de Statensingel. Dit straatje is de Nicolaas Ruyschstraat en loopt van de Stadhoudersweg met een knik – ter hoogte van de Cornelis Muschstraat – naar de Statensingel.
Aan het begin van de Nicolaas Ruyschstraat staat sinds 1940 een kerk. Deze RK kerk is vernoemd naar de Heilige Albertus de Grote (Albertus Magnus).
De Statensingel loopt als een lang groen lint van de Schepenstraat (bij de Prinsenkerk) naar de Van Aerssenlaan. Ongeveer halverwege wordt de singel bruut in tweeën gedeeld door de drukke Statenweg.
De Statenweg is onderdeel van de tunneltraverse en werd destijds, in combinatie met de bouw van de Maastunnel, aangelegd als stadsautoweg.
Het is een aanbeveling voor iedereen om samen met Sjors Ribeiro van Stadsbeheer Rotterdam een virtueel kijkje te nemen in de basculekelder van de Erasmusbrug.
Zes jaar geleden was ik er voor het laatst, het was een imponerende ervaring…
Als ik aan de Rotterdamse wijk Ommoord denk, zie ik in eerste instantie al die flatgebouwen en woontorens. Maar er zijn ook eengezinswoningen, een bedrijventerrein en twee winkelcentra. Al met al heel veel gestapelde stenen en beton.
Maar er is meer. Als je over de President Roosevelt loopt of rijdt is het net alsof je door een groene tunnel gaat. Dan moet je wel snel zijn want het bladerdak wordt in deze herfsttijd snel uitgedund. Verder is er natuurlijk de wandel- of fietsroute langs de Rotte en de prachtige singels, het Ommoordse Veld en de Kinderboerderij. Maar er is nog veel meer groen in Ommoord. Zoals bijvoorbeeld de Wijk- of Heemtuin.
Kort geleden wandelde ik vanaf de President Wilsonweg de Heem- of Wijktuin van Ommoord in. Wat een verademing en meer nog, wat een enorme verrassing. Het was alsof ik een groene oase vol met herfstblad binnenwandelde. Wat een rust en wat een groene omgeving, ook werd ik verrast door de vijver met eendjes. Het leek wel een stadspark waar ik in alle rust tussen het groen en langs die vijver wandelde. Prachtig.
Vanuit het gebouw ‘De Rotterdam’ (op de Kop van Zuid) zicht op het Scheepvaartkwartier met links, ongeveer ter hoogte van de Waalhaven, boven het water een prachtig lichtspel van de avondzon met de donkere wolkenslierten…
Rotterdam Oost. Na een ochtend met regen en buien brak vanmiddag de zon door. Rond 17:00 uur heb ik deze foto in Rotterdam- Prins Alexander (Nesselande) gemaakt…
Cole Porterstraat, Rotterdam-Zevenkamp (foto Fred Marree)
Herfst in Zevenkamp
Deze herfstfoto is gemaakt aan het eind van de Cole Porterstraat in de Rotterdamse wijk Zevenkamp.
De wijk Zevenkamp ligt in het gebied Prins Alexander tussen de wijken Ommoord en Nesselande en wordt verder begrensd door de gemeente Zuidplas, Capelle aan den IJssel en de snelweg A20.
De verwarring op de redactie van De Havenloods over de locatie van de winkel van Jan Segeren is niet zo gek. De winkel zit aan de Mauritsweg, maar veel mensen denken dat het de Westersingel is. Een stuk verderop, na het Eendrachtsplein, heet de straat in het verlengde van de Mauritsweg ineens Eendrachtsweg. Een tikje vreemd omdat de weg aan de andere kant nog gewoon Westersingel heet. Maar dat is nog niet alles.
door Fred Marree
Neem nou de Statensingel in Blijdorp. Een lange singel die loopt van de Schepenstraat tot in de Diergaarde aan de Van Aerssenlaan. Hoewel deze singel wordt doorkruist door de Statenweg, blijft deze singel van het begin tot het end en aan beide kanten Statensingel heten. Logisch toch.
Het is niet raar als je daar de weg kwijtraakt.
Die logica gaat bepaald niet op voor die lange singel in Crooswijk. Deze singel loopt van de Linker Rottekade naar de Boezemstraat. Het eerste stuk loopt vanaf de Noorderbrug naar de Crooswijkseweg en heet aan oostelijke zijde Crooswijksesingel, maar aan de andere kant Crooswijksekade. Maar dan ben je er nog niet, want het deel van de Crooswijkseweg naar de Boezemstraat heten Boezemsingel en Spiegelnisserkade. Het is niet raar als je daar de weg kwijtraakt.
Houten loopbrug verbindt de Spiegelnisserkade met de Boezemsingel (foto Fred Marree)
Ook zijn er gewone straten met verschillende namen. Wandel eens van de Coolsingel naar de Keizerstraat, een straat van een paar honderd meter. Maar wel een straat met drie namen. Tel uit je winst. Je loopt eerst vanaf de Coolsingel het (of de?) Bulgersteyn op. Waar je de Korte Hoogstraat kruist loop je de Soetensteeg op die vrijwel ongemerkt overgaat in Vissersdijk.
Maar de weg van de Blaak naar de Boompjes maakt het ook bont. Vanaf de Blaak loop je de Posthoornstraat in. Vervolgens wandel je over de Regentessebrug de Glashaven op. Gewoon doorlopen naar de Rederijbrug en je raadt het al, het laatste stuk heet Rederijstraat.
Pak je fiets of trek je wandelschoenen aan en ontdek nog meer straten met meer namen
Zo zijn er nog meer voorbeelden te vinden. Pak je fiets of trek je wandelschoenen aan en ontdek nog meer straten, lanen, singels met meer dan één straatnaam. Zo leer je gelijk Rotterdam (beter) kennen. Neem wel wat te drinken mee, want de kroegen zijn voorlopig dicht.
De Breytenbachboom. Westersingel of Mauritsweg? Het schiereilandje waar de boom staat is vanaf de Mauritsweg bereikbaar. Dus staat deze monumentale boom op de Mauritsweg en niet aan de Westersingel, of toch?
Regelmatig wandel ik door Rotterdam. Vooral langs de Nieuwe Maas, over de bruggen, de Kop van Zuid, door het stadscentrum, enz. Ook de randgebieden en de grenzen van Rotterdam zoek ik soms op.
Tijdens die wandelingen maak ik graag foto’s. Gewoon met mijn telefoon. Deze foto’s publiceer ik soms op de sociale media met een toelichtend verhaal(tje). Een enkele keer zie je zo’n foto in het Rotterdamse weekblad De Havenloods.
Een selectie van mijn foto’s heb ik aan elkaar geplakt en zo is de fotovideo ‘Rotterdam’ ontstaan.
Boom van het jaar verkiezing Ieder jaar organiseert het SBNL Natuurfonds de ‘Boom van het jaar‘ verkiezing. Vorig jaar eindigde de Rotterdamse ‘Lijnbaanplataan die alles overleeft’ op de tweede plaats. De Heksenboom van Zwarte Kaat in Bladel kreeg in 2019 de meeste stemmen.
‘Boom van het jaar’ staat niet in Rotterdam Uit de 87 nominaties voor de ‘Boom van het jaar 2020’, waaronder de Rotterdamse Breytenbachboom, heeft de vakjury van het SBNL Natuurfonds per provincie een boom gekozen die landelijk meedingt naar het predicaat ‘Boom van het jaar 2020’. De boom van het jaar 2020 staat niet in Rotterdam want de Linde van Mookhoek vertegenwoordigt Zuid-Holland bij de verkiezing dit jaar.
Het verhaal van de Breytenbachboom Natuurlijk is het jammer dat de Breytenbachboom de eindronde niet gehaald heeft. Maar dat doet niets af aan het verhaal achter deze plataan. De Breytenbachboom aan de Westersingel in het centrum van Rotterdam is een platanus x hispanica, ofwel een gewone stadsplataan. Maar gewoon is deze boom zeker niet. Dit verhaal pretendeert niet volledig te zijn, maar het geeft wel een beeld over deze bijzondere Rotterdamse plataan.
Platanus x hispanica de officiële naam van de Breytenbachboom
Geschiedenis De geschiedenis van deze platanus x hispanica begint ergens in de tweede helft van de negentiende eeuw. De vraag is wanneer de plataan aan de Westersingel in het centrum van Rotterdam is geplant. Volgens de een stond de boom er al voor 1870 en de ander spreekt over 1883. Misschien dat er iemand is die een exacte datum weet. Maar 140, 150 jaar of nog veel ouder, het verhaal rond deze plataan is er niet minder om en heeft zowel een historische invalshoek als een poëtische.
Stadsuitbreiding en bombardement overleefd Deze markante plataan heeft sinds de tweede helft van de negentiende eeuw (!) veel doorstaan en overleefd zoals toentertijd de uitbreiding en de groei van het stadscentrum in westelijke richting. Maar ook de Tweede Wereldoorlog. Het bijzondere is dat deze plataan pal op de brandgrens staat van het verwoestende bombardement van 14 mei 1940 op Rotterdam. Na de oorlog zijn ook de wederopbouw en infrastructurele werkzaamheden in de directe omgeving aan deze statige plataan niet onopgemerkt voorbij gegaan. Deze zeer oude plataan staat nu weliswaar op een schiereilandje in de Westersingel maar wel te midden van het drukke (tram)verkeer.
Plaquette Graf van de onbekende dichter
Meditatie De Westersingel heeft zich na de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld tot beeldenroute die China Town met het Museumkwartier verbindt. Onze plataan is daar onderdeel van. Te meer omdat de Zuid-Afrikaanse dichter Breyten Breytenbach deze plataan op 22 juni 1986, tijdens het Poetry International Festival, doopte tot ‘monument voor devrije gedachten’. Hij sprak daarbij de begeleidende woorden: “Elk mens is een verborgen dichter”. Het monument zou volgens Breytenbach een plek van meditatie voor dichters moeten zijn. Met de onthulling van een plaquette bij de platanus x hispanica werd op 8 oktober 2014 het ‘monument voor de vrije gedachten’ door Poetry International i.s.m. het Centrum voor Beeldende Kunst omgedoopt tot ‘Graf van de Onbekende Dichter’.
“In het stadscentrum van Rotterdam staat 75 jaar na de bevrijding nog maar een enkele oude boom. De bekendste staat aan de Westersingel!”
Niet opgestookt De statige plataan op de kunstroute van de Westersingel is voor veel Rotterdammers vooral bekend als de Breytenbachboom (of Breyten-Breytenbachboom). Een gemeentelijke bomendokter zei destijds over deze plataan: “Jammer genoeg zijn er niet veel oude bomen in de binnenstad. Dat komt omdat het bombardement van 14 mei 1940 op het oude centrum ook veel bomen heeft verwoest. De schaarste aan brandstof tijdens bezettingsjaren zorgde er ook nog eens voor dat veel bomen zijn gekapt om huizen te verwarmen en om te koken. Het is een wonder dat de Breytenbachboom ongeschonden uit de oorlog is gekomen en nu zelfs het ‘Graf van de onbekende dichter’ is.
De Breytenbachboom
De oude, markante, statige plataan,
Monument voor de vrije gedachten,
‘Graf van de onbekende dichter’,
Symbool van het onverwachte. #dagdicht – Fred Marree
De Breytenbachboom
aan de Westersingel
in Rotterdam.
N.B. Er kan nog gestemd worden voor de verkiezing ‘Boom van het jaar 2020’. Stemmen kan tot 14 oktober 2020, 12:00 uur. Volgend jaar zal ik de Breytenbachboom opnieuw nomineren voor de verkiezing Boom van het jaar.
Vorige week was het zover, de Zilveren Opening van het Depot van museum Boijmans van Beuningen. Drie dagen lang stonden de deuren open voor zo’n zevenduizend mensen die een kaartje wisten te bemachtigen.
Eenmaal in het collectiegebouw werd ik verrast door een samenspel van metalen constructies, trappen, veel glas en de ruimtes voor de kunstobjecten. Maar ook studiezalen en de ruimtes voor de restauratiewerkzaamheden.
De Kunstpot is een uniek gebouw qua ontwerp en uitstraling maar ook qua functie. Voor het eerst ontsluit een museum kunstvoorwerpen die niet tentoongesteld wordt in het museum. Geweldig dat dit in Rotterdam kan…
Wandelend door mijn stad,
Diep in gedachten verzonken,
Bang dat ik ’t verleden vergat,
Staat de toekomst te lonken.
#dagdicht
Over een jaar is het echt zover, dan zijn er ruim 150 duizend kunstvoorwerpen in De Kunstpot ondergebracht.
Het kunstwerk ‘De Spelende Beertjes’ staat op een de centrale plek waar Lijnbaan, Korte Lijnbaan en Stadhuisplein samenkomen. De Beertjes zijn al ruim 60 jaar een herkenningspunt in het naoorlogse centrum van Rotterdam. Menigeen heeft in de stad ooit afgesproken bij ‘De Beertjes’.
‘De Spelende Beertjes’ hebben de winkels om hen heen in de loop der jaren flink zien veranderen. Ooit keken zij naar restaurant en lunchroom Ruteck’s, modehuis Meddens, modezaak House of Engeland, enz. Het winkelaanbod lijkt nu niet meer op de oorspronkelijke winkels in de zestiger jaren van de vorige eeuw, maar de Beertjes zijn immer onveranderd.
Het kunstwerk ‘De Spelende Beertjes’ is een creatie van de Noorse kunstenares Anne Grimdalen (1899 – 1961). De Noorse ambassadeur schonk in 1956 het sculptuur ‘De Spelende Beertjes’ bij de afsluiting van een tentoonstelling over Oslo. Eerder werd deze tentoonstelling, op de toen pas nieuwe winkelpromenade De Lijnbaan, geopend door de burgemeester van Oslo.
Op vrijdag 25 september 2020 mocht ik naar de Zilveren Opening van het Depot, de Kunstpot. Dit is het collectiegebouw van museum Boijmans van Beuningen.
Binnen in het Depot is het een waar samenspel van glas, metalen constructies en trappen in combinatie met grote en kleinere zalen voor opslag, restauratie en studie.
Het was geweldig om nu al even (via de vaste route) door de Kunstpot te mogen ‘dwalen’.
Op het is een klein bos aangelegd. Helaas was het uitzicht vanaf het dak vanwege de regen wat minder…
Vanaf de Plantagelaan in Kralingen, de Kralinger Esch, vertrekt een paar keer per uur een veerpont naar de Piekstraat in Feijenoord. Deze ‘riviercruise’ duurt bijna 10 minuten en kost maar 98 cent.
Fred Marree
Korte cruise
Vanaf de Plantagelaan in Kralingen, de Kralinger Esch, vertrekt een paar keer per uur een veerpont naar de Piekstraat in Feijenoord. Dat pontje vaart daar al zo’n jaar of zes.
Deze ‘riviercruise’ duurt bijna 10 minuten en kost maar 98 cent. Omdat, in deze omgeving, een nieuwe oeververbinding tussen noord en zuid actueel is, heb ik hier zelf eens ‘n korte riviercruise gemaakt. En dat is goed bevallen.
Deze ‘riviercruise’ duurt bijna 10 minuten en kost maar 98 cent
Op een bewolkte dinsdagmiddag was ik een paar minuten te vroeg bij lijn 19 van De Waterbus, oftewel het pontje van Kralingen naar Feijenoord. Nadat het pontje had aangelegd en de passagiers uit Zuid aan land waren gegaan, was het mijn beurt. Mijn mondkapje had ik al tijdens het wachten opgedaan. Of is het voorgedaan?
Nadat ik met mijn OV kaart had ingecheckt vertrok het bootje stipt op tijd en bleek ik de enige passagier. Mijn scooter mocht overigens gratis mee.
Tijdens het praatje met de steward van De Waterbus genoot ik van de brede rivier. Verder heb ik nog een paar foto’s gemaakt met mijn telefoon. En voor ik het wist zei ik de steward gedag en reed ik al weer op de Piekstraat richting de Maasbruggen. Oh ja, daarvoor heb ik ook nog even uitgecheckt.
Het pontje is ideaal voor het woon-werkverkeer op de fiets (of lopend) en voor studenten en scholieren. Dat is duidelijk. In de zogenaamde daluren is het bijna een attractie voor mensen die door Rotterdam fietsen of wandelen. Dat pontje moet blijven. Ook als de nieuwe oeververbinding er is. Al varend over de Maas blijf je zo toch meer betrokken bij de slagader die dwars door Rotterdam stroomt.
De Hef is de bijnaam voor de karakteristieke Koningshavenbrug, de oude spoorbrug over de Koningshaven van Feijenoord naar het Noordereiland v.v.
De oorspronkelijke draaibrug over de Koningshaven dateert uit 1878. De doorgang van deze brug was echter te smal voor de steeds drukker wordende scheepvaart.
In 1918 was de maat vol toen een schip tegen een pijler botste. Met een hefbrug zou de doorvaart geen obstakel meer vormen. In 1927 werd De Hef in gebruik genomen en deed dienst totdat de Willemsspoortunnel in 1993 in gebruik werd genomen.
De Hef met zijn karakteristieke en indrukwekkende staalconstructie is een van de Rotterdamse stadsiconen
Het Rijksmonument De Hef is dus buiten bedrijf maar is desondanks een paar jaar geleden voor tien miljoen euro opgeknapt. Onder grote publieke belangstelling werd in 2014 het val van De Hef uit de torens gehesen om na een paar jaar weer terug te keren.
De verticale stad, zo wordt De Rotterdam ook genoemd, is met 160.000 m2 vloeroppervlakte en 44 verdiepingen waarin een hotel, appartementen, kantoren en een parkeergarage zijn gevestigd, het grootste gebouw van Nederland.
door Fred Marree
De Rotterdam
Het is een fascinerend ontwerp van Office of Metropolitan Architecture (OMA) van Rem Koolhaas. Al zo vaak gefotografeerd en toch vraagt het gebouw om telkens weer vastgelegd te worden.
De verticale stad, zo wordt De Rotterdam ook wel genoemd, met 44 verdiepingen waarin een hotel, appartementen, kantoren en een parkeergarage zijn gevestigd. Door de enorme vloeroppervlakte van 160.000 vierkante meter een kolos van een pand, het grootste gebouw van Nederland.
De verticale stad, zo wordt De Rotterdam ook wel genoemd.
Van 2014 tot medio 2016 heb ik er gewerkt, op de 37e etage. Elke dag werd ik naar het uitzicht getrokken. Regelmatig ben ik vanzelfsprekend ook naar de top geweest. Rotterdam vanuit deze positie bezichtigen blijft trekken.
Vrienden wonen in De Rotterdam met uitzicht op de Nieuwe Maas, de Erasmusbrug en de rechter Maasoever. Dus zo nu en dan kan ik weer genieten van het fenomenale uitzicht op mijn stad.
Het gebouw De Rotterdam op de Kop van Zuid past prima in nieuwe skyline van Rotterdam. Voor meer informatie ga naar ‘het gebouw De Rotterdam’ of naar Wikipedia.
De Binnenrotte bij de Hoogstraat is een historische plek. Hier is Rotterdam ontstaan. De Binnenrotte is vernoemd naar het riviertje de Rotte dat hier ‘binnen’ de stadsgrenzen stroomde. Sinds deze week is de Binnenrotte verrijkt met twee reusachtige voeten van beeldend kunstenaar Ben Zegers.
Ook dit is Rotterdam. Happy feet.
door Fred Marree
Twee reusachtige voeten – Op de websitevan beeldend kunstenaar Ben Zegers las ik dat “het kunstwerk verwijst naar het ontstaan van de stad op de ‘dam’ in de Rotte en naar de aloude functie van deze plek als marktplaats.” Dat laatste moet je dan wel ruim zien. Nadat de markt in 1904 verhuisde van de Botersloot naar de Goudsesingel, werd de markt vanwege het bombardement in 1940 noodgedwongen verplaatst naar het Noordplein. Pas in 1958 werd de markt aan de Binnenrotte officieel geopend.
Zegers werd voor zijn opdracht op de markt geïnspireerd door plastic voeten waar sokken en kousen op worden geshowd. En nu staan op de kruising met de Hoogstraat twee reusachtige aluminium voeten. Pal naast de marktkramen op de Binnenrotte. Hier werden de eerste voetstappen gezet in ‘
Door de plaats en ‘twist’ van de voeten symboliseren zij de ‘oersprong’ bij het ontstaan van onze stad.
De beeldend kunstenaar koos m.i. voor zowel een treurige als opwekkende titel voor het zeven meter hoge kunstwerk: ‘Iedereen is dood behalve wij’. Dat vertaal ik dan maar in ‘Happy feet’. Door de plaats en de ‘twist’ van de voeten symboliseren zij de ‘oersprong’ bij het ontstaan van onze stad. Door hun omvang vallen de voetjes wel op. Als (stads)wandelaar kan ik die reuze ‘kakkies’ wel waarderen. Maar doen de marktkooplieden dat ook, vraag ik mij af, of volgen er weer protesten? We zullen zien of is er al gemor op de markt?
De Binnenrotte is de laatste jaren enorm opgeknapt, maar buiten de marktdagen blijft het toch nog wel erg leeg. Die reuze voeten leiden de aandacht daar een beetje vanaf of accentueren ze juist de leegte op het plein tussen de bibliotheek en de Markthal?
▶️ Klik hier voor ‘Happy Feet’ van 23 april 2021 met actuele foto’s ◀️
Centraal station – Overigens zouden deze ‘Happy feet’ ook wel gestaan hebben op het Stationsplein. Enerzijds qua uitstraling van het gebruikte materiaal (aluminium) en anderzijds zouden die voeten een uitnodiging symboliseren voor een wandeling via de beeldenroute naar het Museumpark of voor een loopje naar de binnenstad van Rotterdam.
De twee reusachtige voeten is een kunstwerk van Ben Zegers met de naam ‘Iedereen is dood behalve wij’. (foto’s Fred Marree)
“Als je op de Coolsingel, bij De Bijenkorf, je blik naar boven richt zie je de top van een ongewoon sculptuur, Het Ding van Naum Gabo”, Fred Marree
De foto is bewust gemaakt met de blik naar boven, je ziet wel waarom…
Ook dit is Rotterdam. Het Ding.
Aan de Coolsingel, pal voor De Bijenkorf op de hoek met de Van Oldenbarneveltplaats, staat sinds 1957 Het Ding, een ‘ruimtelijke constructie’. Het is een stalen sculptuur van 26 meter hoog en met een gewicht van 40 ton. Het is volgens kunstenaar Naum Gabo een ‘ideologische bijdrage tot het constructivisme’. Ondanks het gewicht geeft de sculptuur een indruk van gewichtsloosheid.
Gabo heeft het kunstwerk geen naam gegeven. Rotterdammers wisten niet wat het ‘beeld’ voorstelt en daarom werd het al gauw ‘Het Ding’ genoemd. Anderen geven de voorkeur aan ‘De Bloem’.
Het Ding is eigenlijk een compromis tussen de gemeente en de architect van De Bijenkorf. Dat heeft te maken met de vereiste dubbele rooilijn voor de bouw van De Bijenkorf. Meer lees je hierover op de website van Wederopbouw Rotterdam.
Het Ding raakte na tientallen jaren in verval. Na jarenlang getouwtrek over de kosten is Het Ding in 2017 grondig gerestaureerd.
Het Ding van Naum Gabo in verschillende kleurschakeringen. (foto en bewerking Fred Marree)
Daar staat-ie, heel pontificaal, In Rotterdam, de stad met lef, Met tonnen aan groen staal, De oude spoorbrug, De Hef! #dagdicht – Fred Marree
foto: De Koningshavenbrug / De Hef
Ook dit is Rotterdam. De Koningshavenbrug
Menigeen kent de Maasbruggen in Rotterdam maar velen hebben nog nooit van de Koningshavenbrug gehoord. De Hef kent men daarentegen meestal wel. Dat komt goed uit, want het is een en dezelfde brug.
door Fred Marree
De Hef is de bijnaam voor de karakteristieke Koningshavenbrug, de spoorbrug over de Koningshaven van Feijenoord naar het Noordereiland v.v. Toch is de Koningshavenbrug ouder. Hoe dat kan? Van 1878 tot 1927 was de Koningshavenbrug een draaibrug. Daarna werd het een hefbrug.
Vanwege de nauwe doorgang van de draaibrug liepen eind 19e en begin 20e eeuw schepen regelmatig vast. Soms werd zelfs een pijler geramd, zoals in 1918. Toen was de maat vol. Het duurde overigens nog negen jaar eer de draaibrug was omgebouwd naar een hefbrug. En daar dankt de Koningshavenbrug dan weer zijn bijnaam aan. Het steeds drukker wordende treinverkeer tussen Rotterdam en Dordrecht raasde daarna nog 66 jaar over De Hef.
De Hef met zijn karakteristieke en indrukwekkende staalconstructie is een van de Rotterdamse stadsiconen
Hoewel sinds 1993 niet meer als spoorbrug in gebruik, is De Hef met zijn karakteristieke en indrukwekkende staalconstructie een van de Rotterdamse stadsiconen. Sinds 24 september 1993 maakt het treinverkeer gebruik van de Willemsspoortunnel. Ondanks het buiten gebruik stellen van De Hef, is deze monumentale spoorbrug een paar jaar geleden (2014-2017) toch gerenoveerd. Het groot onderhoud was hard nodig zodat dit Rijksmonument in goede conditie aan de toekomstige generaties kan worden doorgegeven.
Een opmerkelijk maar belangrijk detail is de nieuwe LED-verlichting van De Hef. In het donker is de staalconstructie van deze oude spoorbrug prachtig verlicht. De verlichting is zo geprogrammeerd dat het soms lijkt alsof er een trein over de brug rijdt.
Deze kerk aan de Mauritsweg werd eind vorige eeuw vooral bekend vanwege de opvang van drugsverslaafden. Het gebouw uit 1960 werd gesloopt en er kwam een futuristisch kerkgebouw voor terug.
foto: De Pauluskerk
Ook dit is Rotterdam. De Pauluskerk.
door Fred Marree
De Pauluskerk aan de Mauritsweg werd eind vorige eeuw vooral bekend vanwege de opvang van vluchtingen, drugsverslaafden en daklozen. De leidende figuur was toen dominee Hans Visser. Hij kwam op voor de zwakkere Rotterdammers.
De Pauluskerk was een wederopbouwkerk uit 1960 en stond op het stukje Mauritsweg tussen de Mauritsplaats en het Schouwburgplein. Daar stonden vroeger ook de bioscoop Calypso, het AMVJ en het Rijnhotel.
De Pauluskerk werd in 2007 gesloopt en vervolgens werd een nieuwe kerk in het ontwerp van de Britse architect Will Alsop opgenomen als een apart maar zeer herkenbaar onderdeel van het Calypso-appartementencomplex. Het resultaat is een futuristisch maar herkenbaar kerkgebouw.
De nieuwe Pauluskerk werd in 2013 in gebruik genomen. Het kerkgebouw heeft een multifunctioneel karakter. Meer informatie over de gebruiksmogelijkheden en doelstellingen van de kerk is te vinden op de websitebezoek van de Pauluskerk.
Onlangs is de Willemsbrug opgeknapt. De pylonen zijn mooi rood geverfd. Ook de overspanning werd overgeschilderd in diezelfde mooie rode kleur. Maar die roestige ‘vangrail’ is geen gezicht.
foto: De mooie Willemsbrug maar wel met roestige geleiderails
Ook dit is Rotterdam. De Willemsbrug.
Een blik op de Willemsbrug. Vandaag niet zomaar een blik.
door Fred Marree
Onlangs is de Willemsbrug opgeknapt. De pylonen zijn mooi rood geverfd. Ook de overspanning werd overgeschilderd in diezelfde mooie rode kleur. Er is zelfs een lichtlijn langs de overspanning aangebracht, prachtig.
Maar wat mij opvalt als ik een keer niet met de auto maar met mijn scooter over deze brug rijd, zie je dat de geleiderails flink geroest is. Geen gezicht. Vernieuwen of beter nog duurzaam onderhouden. Dan ziet het er beter uit en een ‘vangrail’ die er goed uitziet, geeft ook meer vertrouwen in de functionaliteit daarvan. Twee vliegen in één klap.
foto: de noordelijke pyloon van de Willemsbrug met tuien
Honderd jaar geleden, op 1 september, werd met een bijzondere Raadsvergadering het nieuwe stadhuis aan de Coolsingel in gebruik genomen. Over 100 jaar stadhuis, het centrum van de stedelijke democratie, is al veel geschreven. Allemaal interessant. Maar het stadhuis van bouwmeester Henri Evers bevat meer dan een raadzaal, trouwzalen, bestuurskamers en andere politieke, ambtelijke en publieke vertrekken. Let ook eens op alle kunstwerken rondom het stadhuis. Dat is ook allemaal zeer de moeite waard.
In het bijzonder heb ik eens gekeken naar de zijingangen van ons stadhuis. Kunstenaar Fré Jeltsema heeft boven de ingang aan het Doelwater (de noordkant) ‘Scholier met boek’ gemaakt en aan de zuidkant boven de ingang in de Stadhuisstraat de ‘Scholier met potloodetui’ (zie foto hierboven) als symbolen van De Leerplicht en De Tijd.
Onvoorstelbaar. Als je tussen het World Port Center (WPC) en Hotel New York staat heb je een bijzonder doorkijkje.
door Fred Marree
Je ziet dan de meeste gebouwen op de Wilhelminapier in één beeld. Als eerste de hiervoor genoemde gebouwen waar je tussen staat en dan vervolgens rechts een uitlopertje van Montevideo dan New Orleans, Boston en Seattle.
In het midden Las Palmas en links een tipje van de Cruiseterminal, De Rotterdam, een streep van het KPN gebouw en iets verderop het hoogste gebouw van Nederland, de Maastoren.
Het is een bijzonder gebied om te wonen maar ook om te werken. Dat laatste weet ik uit eigen ervaring. Elk uitzicht heeft wel iets speciaals om een mooi of apart plaatje te maken.
Bij Nesselande aan de rand van Rotterdam ligt een watergebied met strand en watersport. Gewoon in Rotterdam waterpret aan het zandstrand, windsurfen, standup paddleboarding (SUP), zeilen maar ook sloepjes dobberen heerlijk op deze plas. Het is daar goed toeven. Dat blijkt telkens weer als de zon schijnt. Dan loopt het strand vol en de trossen van veel sloepjes gaan dan los. Als de wind opkomt is het een eldorado voor windsurfers en zeilers. Ook duikers hebben de Zevenhuizerplas gevonden. Verder is er nog een skatepark en ook aan beachvolleybal is gedacht. Overigens is een rondje Zevenhuizerplas wandelen of fietsen ook een aanrader.
Aan de Siciliëboulevard in Nesselande zijn restaurants en terrassen, er is voor elk wat wils.
Maar zon of geen zon, als klap op de vuurpijl is er ook een waterskibaan, het Project 7 Cablepark Rotterdam. Tientallen wakeboarders en waterskiërs laten zich dagelijks voorttrekken voor verschillende rondjes. Zowel geroutineerde wakeboarders en waterskiërs als beginners hebben veel plezier bij deze attractie in de Zevenhuizerplas. Maar het is ook leuk om naar te kijken, vooral als de zon schijnt. Voor de kijkers is er ook een leuk terras bij de skibaan aan de Kosboulevard.
Kortom Nesselande aan de Zevenhuizerplas is een complete badplaats in Rotterdam.
Video waterskibaan Zevenhuizerplas
Tot slot…
Aan de overzijde van Rotterdamse kant van de Zevenhuizerplas, aan de Strandweg in Oud-Verlaat (gemeente Zuidplas), is ook een zandstrand met ligweides, watersportactiviteiten en horeca.
‘Een unieke samenwerking’, las ik. Ja, dat hoor en lees je wel vaker. Maar wat is er dan zo uniek aan die samenwerking tussen Museum Boijmans Van Beuningen en Rotterdam Ahoy?
Ook dit is Rotterdam. ‘Drive-Thru Boijmans Ahoy’
Dus even verder gekeken en een kijkje genomen op de website. En al gauw was ik overtuigd. Daar moest ik naar toe. Dus direct kaartjes geboekt. Waarvoor dan, vraag je je misschien af.
Museumhal – Hal 1 van Ahoy is 10.000m2 en tot en met 23 augustus omgetoverd tot een museumhal met tientallen kunstwerken. Vanwege de coronamaatregelen loop je niet door die grote hal maar je rijdt er met een auto door. Een elektrische auto, dat wel. De meeste mensen hebben (nog) geen elektrische auto, maar dat is geen probleem. Je kunt er ook een e-BMW of e-MINI lenen van autobedrijf Breeman, voor niets, echt waar.
Op 11 augustus jl. was het zover. Het was bloedheet die dag. Maar in de gekoelde MINI die wij kregen merkte je daar niets van. We reden kris-kras door de grote hal en hebben drie kwartier genoten van de opgestelde kunstwerken en het hele evenement. Het is iedereen aan te raden om zo een museumbezoek te ervaren.
Voor meer informatie over deze unieke samenwerking: Drive-Thru-Museum.
Onderstation v/h GEB middenin het centrum van Rotterdam
Ook dit is Rotterdam. ‘Onderstation GEB’
Tussen de Meent en het Grotekerkplein aan de Delftsevaart staat een apart gebouw. Eigenlijk twee gebouwen waar ook nog eens drie grote pijpen uit het dak steken. Wat gebeurt daar toch?
Al lang voordat wij op het aardgasnet werden aangesloten werd daar al sinds 1949 voor stadsverwarming gezorgd. Maar 25 jaar eerder was op die locatie al sprake van een onderstation voor de stroomvoorziening. In tegenstelling tot de nabij gelegen gebouwen, waaronder de Grote- of Sint Laurenskerk, werd het onderstation niet getroffen tijdens het bombardement Vandaar de twee gebouwen, ooit van toen het GEB.
Formeel werd het stadsverwarmingsnet op 10 oktober 1949 in gebruik genomen. Feitelijk was dat al eerder vanwege het testen van dit nieuwe warmtenet. Een knap staaltje werk zo kort na de beëindiging van de bezetting.
Het heeft langer geduurd dan de bedoeling was maar gesloopt wordt er. De sloop van beide wederopbouwpanden aan de Westewagenstraat (2e en 3e Westewagenhof) is in volle gang.
Aanvankelijk zouden de panden omgebouwd worden naar woningen, maar er komt toch nieuwbouw in hartje Rotterdam. Geen super hoge torens. Hooguit een meter of zesendertig. Dat is vandaag de dag nog laagbouw in het Rotterdamse stadscentrum.
De nieuwe gebouwen bieden ruimte aan zo’n 230 studentenwoningen en horeca met uitzicht op de Grote- of Sint Laurenskerk.
Het ontwerp is van Klunder Architecten en het nieuwe ontwerp blijft in de stijl van de straks verdwenen wederopbouwpanden.
Nog even geduld want volgens de planning wordt de nieuwbouw op z’n vroegst in 2022 opgeleverd. Wil je weten hoe het gaat uitzien, klik dan hier.
Op 14 september 2014 was het razend druk op de Wilhelminapier. Het (toen) grootste cruiseschip ter wereld de ‘Oasis of the Seas’ kwam naar de Cruiseterminal in Rotterdam. Omdat het cruiseschip bij Keppel Verolme een opknapbeurt kreeg, moesten alle passagiers van boord. Ook de meeste bemanningsleden gingen vanuit Rotterdam naar huis.
Dat was een flink geregel op de kleine pier. In zeer korte tijd kwamen zo’n ruim 6000 mensen van boord. Een klein deel van de passagiers werd door familie of vrienden opgehaald. Voor het merendeel van de gasten en bemanningsleden moest vervoer geregeld worden. Meer dan honderd touringcars en vele tientallen taxi’s werden hiervoor volgens een strakke regie ingezet en over de Wilhelminapier geleid. Rotterdam zorgde zo voor een geoliede verkeersafwikkeling.
Het cruiseschip is 362 meter lang (!) wat betekent dat er niet bij de Cruiseterminal gekeerd kon worden. Daarom moest het cruiseschip achteruit naar de Waalhaven varen om daar te keren. Er was veel bekijks langs de vaarroute, op de pier en op de Erasmusbrug.
Na de opknapbeurt in de Botlek haalde het cruiseschip op 30 september 2014 weer nieuwe gasten op bij de Cruiseterminal en vertrok weer uit Rotterdam.
Staartje
Cruiserederij Royal Caribbean werd door de Arbeidsinspectie verrast met een forse boete van bijna een miljoen euro. Het werd weliswaar een gedenkwaardig bezoek aan de Rotterdamse haven maar met een vervelend staartje. De rechter heeft overigens deze reuze boete later van tafel geveegd.
Het Depot van Museum Boijmans – van Beuningen is weliswaar nog in aanbouw, maar deze bijna 40 meter hoge spiegelende eyecatcher wordt al veelvuldig gefotografeerd.
Nog even geduld voor de eerste kennismaking dit jaar, maar dan nog zonder ‘kunstvoorraad’. De officiële opening van dit zes etages tellende Collectiegebouw is pas in 2021.
Tot die tijd en nog lang daarna zal de ‘kunstpot’ nog heel vaak voor de lens van menig fotograaf verschijnen…
Het Collectiegebouw is te vinden aan het Museumpark naast het Museum Boijmans – Van Beuningen in Rotterdam.
Linksvoor: World Port Center. Rechtsvoor: Hotel New York. Helemaal achter: De Maastoren,
Ook dit is Rotterdam. De Wilhelminakade.
Zoals de naam al doet vermoeden is de Wilhelminakade, aan het eind van de 19e eeuw, vernoemd naar Koningin Wilhelmina. Daarvoor heette deze straat Prinsessenkade.
door Fred Marree
De Wilhelminakade is een van de straten op de Wilhelminapier. De Wilhelminakade begint overigens al aan de andere kant van het Wilhelminaplein. De Maastoren (thuisbasis van Deloitte en AKD) heeft namelijk als adres Wilhelminakade 1.
Helemaal aan de andere kant van de Wilhelminakade, op de kop van de pier, was het hoofdkantoor van de Holland-Amerika-Lijn (HAL) gevestigd. Duizenden en duizenden Europese landverhuizers vertrokken vanaf deze plek naar de nieuwe wereld. In 1971 vertrok het laatste schip van de lijndienst van de HAL naar New York.
Daarna raakte de pier in verval. Jarenlang werd de pier onder meer gebruikt als opslagplaats voor ‘broodjes’ aluminium. Met de gebiedsontwikkeling voor de Kop van Zuid kwam daar in de negentiger jaren van de vorige eeuw een eind aan.
Het World Port Center werd in 2001 geopend en was de eerste hoogbouw op de pier. Meer wolkenkrabbers zijn in rap tempo gevolgd. Bekend zijn onder meer het woongebouw Montevideo de verticale stad De Rotterdam.
De oude gebouwen in het hart van de pier hebben een nieuw leven en nieuwe bestemmingen gekregen. De Cruiseterminal functioneert als aankomst- en vertrekhal voor de tientallen cruiseschepen die jaarlijks Rotterdam bezoeken. Het oude hoofdkantoor van de HAL is nu wereldberoemd als Hotel New York.
De beweegbare brug over de Rijnhaven heeft een lengte van 160 meter en dateert uit 2012. De Rijnhavenbrug, voor voetgangers en fietsers, is een basculebrug en verbindt Katendrecht met de Wilhelminapier. De brug is een ontwerp van Quist Wintermans.
Het is zo’n logische verbinding tussen De Kaap en De Pier dat je je bijna niet kunt voorstellen dat de Rijnhavenbrug er pas 8 jaar ligt.
Opmerkelijk is het groeiende aantal liefdesslotjes aan het hekwerk van de brug. Door het toenemende gewicht aan het draadwerk en soms het kapot knippen daarvan, vanwege verbroken liefdes, leidden in het verleden tot flinke schade. Maar daar hoor ik niets meer over.
Bijnamen
Met al die liefdesslotjes is de Rijnhavenbrug voor velen de ‘Liefdesbrug’ geworden. Hoewel de bijnaam ‘Hoerenloper’ hardnekkiger is. Deze bijnaam vindt zijn oorsprong in het feit dat Katendrecht in de 20e eeuw lang de rossebuurt van Rotterdam is geweest. Echter, een ‘Loper naar de hoeren’ is deze brug nooit geweest omdat de ‘Dames van lichten zeden’ al lang voor de brug er kwam van De Kaap waren vertrokken.
De Liefdesbrug. Talloze liefdesslotjes vastgeketend aan de Rijnhavenbrug.
Een derde bijnaam voor de Rijnhavenbrug is ‘De Taartschep’. Hiervoor is destijds zelfs een prijsvraag uitgeschreven. Omdat het contragewicht van deze basculebrug niet zoals gebruikelijk in een kelder maar bovenop de brug is geplaatst, ontstaat er als het ware een taartschep die bij het openen en sluiten van het beweegbare deel van de brug op en neer gaat.
De Maastoren (2010) op de Kop van Zuid in Rotterdam is het hoogste gebouw van Nederland. De totale hoogte van deze wolkenkrabber is 165 meter (!) en telt 44 verdiepingen en ook nog eens twee echte verdiepingen. Dat zijn namelijke de twee ondergrondse verdiepingen.
Naast kantoorruimte voor zo’n 1600 mensen van Deloitte en AKD maakt ook een tien verdiepingen tellende parkeergarage deel uit van het Maastoren-complex.
Het ontwerp van dit bijzondere staaltje bouwkunst is van Dam & Partners Architecten.
De Montevideo (2005) aan het Landverhuizersplein in Rotterdam was ooit de hoogste woontoren van Nederland. Zelfs met de twaalf meter hoge ‘M’ op het dak moest deze eyecatcher van de Kop van Zuid het qua hoogte vijf jaar later afleggen tegen buurman New Orleans (158m).
Het woongebouw Montevideo is bijna 140 meter hoog. Inclusief de ‘M’ en andere uitsteeksels wordt het 153 meter. Het gebouw telt 43 etages en is een ontwerp van Francine Houben van het architectenbureau Meccano.
En die ‘M’ op het dak, daarover zijn de meningen verdeeld. Montevideo zou je misschien zeggen of het is de ‘M’ van Meccano. Zelf houd ik het maar op Maasstad…
Grasveld bij het Ventilatiegebouw van de Maastunnel aan het Charloisse Hoofd.
Ook dit is Rotterdam. Charloisse Hoofd
Wie door de Maastunnel wil fietsen of wandelen komt vanzelf uit op het Charloisse Hoofd. Want daar staat namelijk het Entree- of Roltrappengebouw, een van de zes Maastunnelgebouwen. Je duikt daar de tunnel in om naar Noord te gaan of je komt er weer boven water als je op Zuid moet zijn.
Als je dan toch bij het monumentale Maastunnelgebouw staat, kijk dan eens goed rond. Het lijkt wel een toeristische uitkijkpost. Natuurlijk vlakbij het imposante Ventilatiegebouw van ‘onze tunnel’. Maar in de Maashaven zie je de ss Rotterdam aan het 3e Katendrechtsehoofd en de Kop van Zuid met zijn markante gebouwen. Verder is het Rotterdamse icoon, de Erasmusbrug, niet te missen. Recht tegenover je natuurlijk ook nog het Maastunnelgebouw op de noordelijke Maasoever met de Euromast en nog veel meer.
Maar net om de hoek, ook op het Charloisse Hoofd, ligt een heerlijk grasveld met zicht op de Nieuwe Maas met het rustig maar constant voorbij trekkend scheepvaartverkeer. Werp dan ook een blik naar het westen met de talloze havenkranen.
Op het grasveld van het Charloisse Hoofd worden vaak de tuinstoeltjes uitgeklapt. Met een thermoskan koffie of thee en een paar broodjes is het met zomers weer genieten geblazen aan de oever van de Nieuwe Maas.
Naast de historische Maastunnelgebouwen is op dit Rotterdamse pareltje ook kunst te wonderen zoals ‘De Visser‘ en ‘Vrouw II‘.
Loop bij je bezoek aan het Charloisse hoofd ook eens langs het kunstwerk ‘De Visser’ van Ger C. Bout. Bout (1950-2017) was een Rotterdamse kunstenaar (Wikipedia).
Sinds november 2019 vaart het Maastunnelveer van de St. Janshaven naar de St. Jobshaven v.v. maar nu is het voorbij want de fietsbuis van de Maastunnel is weer helemaal gerenoveerd.
Op 13 juli 2020, de allerlaatste dag van het Maastunnelveer, ben ik nog een keer heen en weer gevaren. Ja, met een mondkapje. Voorlopig heb ik voor de laatste keer genoten van een gratis overtochtje dwars over de Nieuwe Maas.
Eenmaal midden op de rivier die Rotterdam doorklieft, heb je een geweldig uitzicht. Het ruime zicht en de kranen in het westen en de ambitieuze stad met steeds hogere woon- en kantoortorens ten oosten van de oversteek. En natuurlijk de Rotterdamse bruggen.
Na mijn laatste foto’s vanaf de pont heb ik ook nog even gekeken in de ‘nieuwe’ fietstunnel. Die zag er ‘spic en span’ uit. Op de roltrap sprak ik een enthousiaste fietser: ‘Je glijdt over die vloer, geen oneffenheden meer.’
Nu de loopbuis nog en een enkele roltrap. Als het goed blijft gaan zijn alle tunnelbuizen en de entreegebouwen tegen het eind van het jaar weer helemaal bij de tijd.
Zie ook het #dagdicht van vandaag: ‘t Maastunnelveer’ en de ode aan het Maastunnelveer.
De Mathenesserbrug is een van de bruggen over de druk bevaren Delfshavense Schie in Rotterdam-West.
Het bijzondere van deze brug is het bruggedicht onder de brugklep. Zodra de brugklep in beweging komt zie je het gedicht van de dichter en voormalige Rotterdamse stadsdichter Daniel Dee verschijnen.
Op de brandgrens van het bombardement op Rotterdam staat aan het Kruisplein en de Mauritsweg woontorencomplex Calypso met de nieuwe Pauluskerk.
Kenmerkend voor dit ontwerp is de combinatie van de kleuren en de schuine gevelvlakken van zowel de torens als de plint. De Pauluskerk is in het ontwerp meegenomen heeft weliswaar een eigen kleur maar kent ook de schuine gevelvlakken.
Woontorencomplex Calypso uit 2013 is een ontwerp van de Britse architect William Alsop en telt ruim 400 appartementen, kantoren, winkels, restaurants een een parkeergarage.
Op de plek van Calypso stonden stonden aanvankelijk wederopbouw gebouwen zoals ‘t Rijnhotel met het AMVJ, de Calypso bioscoop en de Pauluskerk.
Fred Marree, 26 juni 2020
foto: Woontorencomplex gezien vanaf de Westersingel
Ook dit is Rotterdam. Zo’n 150 jaar oud en al 34 jaar de Breytenbachboom.
Deze oude ‘platanus x hispanica’ aan de Westersingel heeft een rijke geschiedenis. De leeftijd van deze plataan is niet helemaal zeker, maar zeker is wel dat hij is in de tweede helft van de negentiende eeuw is geplant.
Zo heeft de inmiddels 18 meter hoge plataan de ontwikkeling van de voor- en naoorlogse ontwikkeling van de binnenstad van Rotterdam meegemaakt. Ook de oorlog met het bombardement op Rotterdam heeft hij overleefd. En hij staat nog steeds te pronken op de Westersingel/Mauritsweg.
Een bijzonderheid is nog dat de Zuid-Afrikaanse dichter Breyten Breytenbach deze ‘platanus x hispanica’ vandaag 34 jaar geleden, op 22 juni 1986, doopte tot ‘monument voor vrije gedachten’. Hij sprak daarbij de woorden: “Elk mens is een verborgen dichter”. Het monument zou volgens Breytenbach een plek van meditatie voor dichters moeten zijn.
Plaquette Graf van de Onbekende Dichter
Op 8 oktober 2014 is het ‘monument voor de vrije gedachten’ door Poetry International omgedoopt tot ‘Graf van de Onbekende Dichter’.
Ook dit is Rotterdam. Nou ja, de stadsgrens loopt over het water.
Een mooi stukje natuur dat deels in Rotterdam en deels in de gemeente Zuidplas ligt. Kortom, het is de landelijk gelegen oostelijke stadsgrens van Rotterdam met de Zevenhuizerplas in een prachtige omgeving.
Zowel aan de kant van Nesselande in Rotterdam als aan de overzijde in Oud Verlaat (gem. Zuidplas) zijn er drukbezochte stranden voor de zonnebaders. Wandelen rond de Zevenhuizerplas is ook een aanrader en ontdek de bijzondere plekjes…
Als je vanuit Rotterdam-Noord de Erasmusbrug over bent en langs ‘t Nieuwe Luxor loopt zie je opeens dit tafereeltje op en rond de Rijnhaven met het Dobberendbos, de bouwactiviteiten op Katendrecht en ook nog Fenix I…
Voor de Rijnhaven heeft de gemeente Rotterdam een masterplan ontwikkeld. Dat belooft heel wat. Lees hier meer over de plannen voor dit bijzondere stukje op Zuid.
Het woongebouw Cité is gelegen aan de Laan op Zuid (hoek Veemstraat) en bestaat uit twee woontorens. Eén toren is 24 hoog en de ander telt 28 lagen.
Het gebouw is in 2010 opgeleverd. Naast bijna 500 honderd ‘shortstay’ appartementen zijn er ook diverse andere ruimtes zoals een fitnessruimte en meer. Er is ook een parkeergarage.
Inderdaad is dit een stevige jongen. Deze ca. 18 meter hoge boom staat in het centrum van Rotterdam en de kroon staat prachtig prachtig in blad.
Enig idee wat voor boom het is? En waar hij staat? Deze meer dan 130 jaar oude plataan staat op een schiereilandje in de Westersingel.
De Zuid-Afrikaanse dichter Breyten Breytenbach heeft deze historische plataan tijdens het Poetry International festival in 1986 gedoopt tot ‘monument voor de vrije gedachten’. Hij sprak daarbij de woorden: ‘Elk mens is een verborgen dichter’.
Poetry International heeft de boom in 2014 omgedoopt tot ‘graf van de onbekende dichter’. Deze platanus x hispanica is nu Rotterdam vooral bekend als de Breytenbachboom.
De Breytenbachboom staat hier al minstens 130 jaar
Dit is ook Rotterdam. Het Depot van museum Boijmans gezien vanaf Het Nieuwe Instituut.
Naarmate de spiegelende buitenkant van ‘de pot’ zijn voltooiing nadert, zie je steeds meer foto’s van dit ‘kunstmagazijn’ van museum Boijmans – Van Beuningen verschijnen. Natuurlijk kunnen we niet wachten op het moment dat de deuren opengaan, maar dat duurt nog zeker nog een jaar.
Het ontwerp van ‘de pot’ is van Winy Maas en het gebouw is 40 meter hoog.
Mooi dat straks de ‘kunstvoorraad’ van museum Boijmans-van Beuningen voor het publiek ontsloten wordt in de zes verdiepingen tellende ‘ExPot’.
Maar nog even geduld…
Drie jaar geleden werd met de bouw van het bijna 40 meter hoge Depot gestart.
In het ‘AD|Rotterdams Dagblad’ van 4-12-2019 vertelde museumdirecteur Sjarel Ex dat in het najaar van 2020 de deuren opengaan voor een eerste kennismaking. Daarna wordt de kunst overgebracht. De officiële opening volgt dan later in 2021.
Maar nu al laat het Depot, een ontwerp van Winy Maas, zich door vorm, spiegeling en omvang flink gelden in de omgeving van het Museumpark. Dat belooft wat!
Straatpoëzie. Deze filosofische dichtregels las ik op de zijgevel van het pand van Het Nieuwe Kantoor (HNK) aan het Vasteland in het Rotterdamse Scheepvaartkwartier.
Deze dichtregels, van de vorig jaar overleden Rotterdamse dichter Jules Deelder, werden in 2016 op de gevel aangebracht ter gelegenheid van de vestiging van HNK in Rotterdam. Deelder zelf verrichtte op zijn eigen wijze de opening van deze vestiging.
De Zuiddiepjebrug in Rotterdam-IJsselmonde is ten dode opgeschreven. Een petitie ter behoud is gestart. Ook zijn er raadsvragen gesteld.
Zuiddiepjebrug
Het Zuiddiepje, waar is dat? Het Zuiddiepje is een aftakking van de Nieuwe Maas ten zuiden van de oase ‘Eiland Van Brienenoord’.
Het charmante bruggetje is helaas ten dode opgeschreven
De 60 jaar oude Zuiddiepjebrug verbindt het Eiland van Brienenoord met de rest van IJsselmonde, dus ook met de rest Rotterdam. Het charmante bruggetje is echter helaas ten dode opgeschreven. De ruim 9 meter brede Zuiddiepjebrug is versleten en helemaal op volgens de gemeente. Daarom past deze brug niet meer in plannen om van het Eiland van Brienenoord een getijdenpark met twee bruggen te maken.
Op Rotterdam.nl is over de Zuiddiepjebrug te lezen: “[…] Ook blijkt uit de inspecties dat de brug einde levensduur is. Met andere woorden: de brug is op. De tijdelijke hulpbrug is destijds niet ontworpen voor een lange levensduur. Met 60 jaar heeft de brug het nog lang volgehouden. Opknappen van deze brug en aanpassen naar de huidige normen en richtlijnen kan niet vanwege kosten en complexiteit.” Toch is er onder de bezoekers van het Eiland van Brienenoord de wens om het bruggetje te behouden en op te knappen. Er is zelfs een online petitie gestart en er zijn raadsvragen gesteld.
Is het lot van deze IJsselmondse brug al bezegeld of maakt de brug nog een kans? Ik hoop het, maar de tijd zal het leren.
Houten loopbrug verbindt de Spiegelnisserkade met de Boezemsingel (foto Fred Marree)
Grasveld bij het Ventilatiegebouw van de Maastunnel aan het Charloisse Hoofd.
